Σήμερα, 20 χρόνια μετά την σύσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης
και 14 χρόνια από τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της οποίας
πρωταρχικοί στόχοι είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών στην Ευρωζώνη
και το υψηλό επίπεδο απασχόλησης πολλά
από τα κράτη μέλη με πρωτοπόρο την Ελλάδα βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού και
προσπαθούν με νύχια και με δόντια –μάταια όμως προς το παρόν- να αποφύγουν την
πτώχευση.
Τότε είναι που αναλαμβάνει δράση η Τρόικα (η οποία αποτελείται από το Δ.Ν.Τ
την Ε.Κ.Τ και εκπροσώπους της Ε.Ε ) σκοπός της οποίας είναι να ‘σώσει’ τις
πληγείσες χώρες. Αυτή
παρουσιάζεται από τα Μ.Μ.Ε σαν η μία και μοναδική διέξοδος, σαν η μία και
μοναδική επιλογή που έχουν τα κράτη μελή για να σωθούν. Ίσως τα πιο πάνω όμως να μην
ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ίσως η Τρόικα να μην είναι η μόνη λύση και
τα Μ.Μ.Ε εσκεμμένα να αφήνουν γεγονότα στην αφάνεια για να εξυπηρετήσουν
συμφέροντα. Πρόσφατο και άκρως επίκαιρο παράδειγμα η πτώχευση της Ισλανδίας.
Την ίδια ώρα που τα Μ.Μ.Ε επανειλημμένα προβάλουν την έλευση της Τρόικας σε
διάφορα κράτη μέλη όπως για παράδειγμα την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία
αγνοούν εντελώς τη πτώχευση μιας χώρας η οποία ανήκει σε Ευρωπαϊκά εδάφη.
